Historiek
Brussel is al eeuwen een havenstad en sinds 1993 heeft ze dat ook in eigen handen genomen. Als gewestelijke vennootschap vervult de Haven van Brussel haar opdrachten van openbaar belang ten dienste van de stad.
Net zoals vele hoofdsteden ligt ook Brussel aan een waterweg die van groot belang was voor zijn economische ontwikkeling. De geschiedenis als havenstad gaat terug tot de stichting van de stad aan de oevers van de Zenne. In de 19de eeuw werd de rivier overwelfd, maar ze stroomt nog steeds onder onze voeten.
In 1550 werd een eerste kanaal tussen Brussel en de Rupel gegraven. De haven van de stad kwam hiermee tot bij het Sint-Katelijneplein. Een paar eeuwen later werd, onder Nederlandse bezetting, een nieuw kanaal gegraven dat de hoofdstad moest verbinden met het ijzer- en staalbekken en de steenkoolmijnen in Charleroi. Dat werd in 1832, na de onafhankelijkheid van België, ingehuldigd.
Aan het einde van de 19de eeuw werd het kanaal Brussel-Antwerpen verbreed om van Brussel een zeehaven te maken. De twee kanalen — Brussel-Antwerpen en Brussel-Charleroi — werden vervolgens op elkaar aangesloten ter hoogte van het Saincteletteplein, wat het zijn huidige uitzicht gaf.
Na de opeenvolgende staatshervormingen nam het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in 1993 uiteindelijk zelf de touwtjes in handen. De Haven van Brussel werd een instelling van openbaar nut, belast met het beheer van de waterweg en de commercialisering van het havendomein.
Een passie voor geschiedenis? Meer informatie vind je op de website van La Fonderie.