Cliff Pizarro
“Als er een schip aankomt, moet je vooral goed kunnen inschatten wanneer het aan de brug of de sluis zal zijn. Ben je te vroeg, dan hou je het verkeer dat over de brug of de sluis moet te lang op. Te laat zijn, is helemaal geen optie.”
Cliff Pizarro (29) is al zes jaar bruggendraaier en sluismeester. Hij is vooral actief in Neder-Over-Heembeek, waar hij ervoor zorgt dat de Budabrug wordt opgedraaid als er schepen naar Brussel varen of de hoofdstad verlaten. Op andere momenten is hij van dienst aan de sluizen van Anderlecht en Molenbeek en aan de Godshuizenbrug.
Cliff is de tweede generatie Pizarro die de job uitoefent. Zijn vader ging hem voor. Vandaag zijn ze zelfs collega’s. “Ik wist dus van thuis uit wat de job inhield, maar mijn interesse werd pas echt gewekt toen ik aan de bruggen en sluizen een vakantiejob kon doen.”
Toch ging Pizarro niet meteen aan de slag als bruggendraaier en sluismeester. Na zijn schooltijd begon hij als medewerker op de klantendienst van een online casino. “Maar toen er bij de haven een examen werd uitgeschreven voor een hulpsluismeester heb ik meegedaan. Ik was geslaagd en kon beginnen.”
Beklagen doet Pizarro zijn overstap niet. Als geboren Vilvoordenaar voelt hij zich thuis aan de Budabrug en het kanaal, ook al woont hij momenteel in het Zottegemse.
“Het is een job met veel autonomie. Men verwacht van ons dat het werk gedaan wordt, maar hoe we het invullen, bepalen we zelf. We zijn het eerste aanspreekpunt voor schepen die in Brussel komen lossen en laden. We zorgen ervoor dat ze vlot en veilig naar de kade kunnen. Soms worden we ook opgeroepen als er problemen zijn, bijvoorbeeld als er een meertouw is afgeknapt omdat er te veel deining was toen een ander schip te snel voorbij voer. We moeten dan optreden en de havenkapiteinsdienst inlichten.”
Het geluid van de brug
“Het is ook een job waarin je heel wat kan leren”, aldus Pizarro. Over de kunstwerken die je moet bedienen bijvoorbeeld. “Zo leer je waar je naar moet kijken. En ook luisteren is belangrijk. Maakt de brug geen raar geluid?” Maar ook de gesprekken met de schippers zijn best aangenaam en interessant. Zij moeten oproepen als ze een kunstwerk naderen en opgeven wat ze aan boord hebben en waarheen ze varen. Gaat het om een schip met een gevaarlijke lading, dan krijgt dat prioriteit. Na een tijdje ken je de habitués”. Pizarro loodst daarbij zowel vrachtverkeer als pleziervaart door de haven.
De scheepvaart staat echter nooit stil. Het is een 24/7-dienstverlening. Dat betekent dat het dienstrooster van de sluismeesters en bruggendraaiers daaraan is aangepast. “En het vraagt flexibiliteit. We zijn een dienst van 22 mensen en alle kunstwerken moeten bemand zijn. Als iemand dan plots uitvalt, moet een uur later een vervanger ter plaatse kunnen zijn.”
Het heeft wel gevolgen voor het sociaal leven. “In totaal werken we niet meer uren dan de meesten, alleen vallen ze soms op een ander tijdstip”
Voor de hobby’s hindert dat niet echt. “Ik ben niet echt een hobbymens, tenzij dat ik wat muziek maak en gitaar speel”, aldus Pizarro.
Hulp
Houden de nachtdiensten geen veiligheidsrisico in? “Oh, we kennen de buurt en de mensen en zij kennen ons. Bovendien werken we op een afgesloten terrein. Neen, onveilig voel ik me niet.”
Soms doen zich ook onverwachte zaken voor. “Zo wou iemand tijdens een nacht van de brug springen. Die persoon heb ik gelukkig weer rustig kunnen stemmen in afwachting dat er hulp aankwam.”
Meer problemen lijkt het verkeer te veroorzaken dat over het kunstwerk moet. “We zijn het intussen al gewoon. Als we het licht op rood zetten voor het kruisend verkeer omdat de brug moet opgedraaid worden, zijn er nog altijd automobilisten en bromfietsers die toch nog snel willen passeren. We houden daar rekening mee, maar moeten er toch op toezien dat niemand onder de slagbomen doorrijdt.”
“Het is wel een job die je zou kunnen doen tot je pensioen”, aldus Pizarro, “maar mocht er ooit een gelegenheid komen om promotie te maken in de haven, dan denk ik wel dat ik daarvoor zou openstaan.”
